De stappen die tot nu zijn ondernomen
Hoewel de demonstratie van burgerlijke ongehoorzaamheid startte als studenten initiatief, is het inmiddels opgenomen als een leiderloze en geweldloze beweging door de gehele samenleving in Hongkong. Hierdoor zijn er grote verschillen in mening ontstaan. Aan de ene kant is er de gele kleur (pro- occupy) aan de andere kant blauw (anti-occupy). Ondertussen heeft de anti-occupy groep zich ook georganiseerd in “The Alliance of peace and Democratie” en “Silent Majority for Hongkong” deze groep zet zich in voor het verkrijgen van democratie op een geweldloze manier en is tegen de demonstraties, zij zijn van mening dat Hongkong gegijzeld wordt door de studenten. (1)
Deze oorlog van meningen wordt uitgevochten op social media, zoals Facebook. Mensen geven elkaar de schuld, over en weer en verwijderen elkaar massaal van social media. Het meningsverschil vormt zich tussen alle lagen van de bevolking en zorgt voor een kloof.
De mensen tegen de occupy hebben hier verscheidende redenen voor. Veel al wordt er gedacht dat de demonstranten een na wel onmogelijke ideologie na streven en het gevaarlijk is Beijing te trotseren. Vooral de oudere generatie is er angstig voor de burgerlijke onrust. Veel zijn gevlucht vanuit Communistisch China, hebben de Leftist rellen in 1967 mee gemaakt en zijn in 1989 getuigen geweest van de bloederige afloop van de protesten op het Tirannen plein in China. Ook hier waren het veel al studenten die uiteindelijk door het leger, die daar vuur opende, werden verdreven.
Wat ze echter allemaal delen is de minachting voor de demonstranten die het hedendaagse leven van de normale burger beïnvloeden. De demonstranten hebben wegblokkades opgeworpen, waardoor het verkeer niet meer goed functioneert, de kleine ondernemers lopen inkomsten mist en veel scholen worden gedwongen te sluiten.
Ook wordt er gevreesd, door de zaken mensen van Hongkong, voor het effect op langer termijn op commerciële instituties, de banken, hun aandelenmarkt en dat de hoofdkantoren van multinationals uit Hongkong zouden verdwijnen. (2)
Zonder twijfel zullen er dus genoeg mensen zijn die niets liever willen dan de demonstranten te zien verdwijnen van centraal Hongkong. Op 3 oktober werd namelijk het kampement aangevallen door een menigte oudere mannen die tenten vernielden, studenten aanvielen en vrouwen op klaarlichte dag aanrandden. Echter zijn er ook moderne burgers die ontzet zijn over het feit dat de regering zijn eerste reactie was om met geweld te reageren.
Dit geweld bracht echter veel Hongkongers dichter bij elkaar, mensen die hun werk verlieten en studenten in het buitenland die zich naar huis haastten om mee te doen aan de demonstraties.
De zelfde actie van traangas heeft er ook voor gezorgd dat veel burgers een breuk hebben gekregen in het vertrouwen van de voorheen gerespecteerde politie. De politie ontkent echter dat zij te hard hebben opgetreden. Ondertussen werkt deze politie 18-uur diensten wat grote druk legt op hun leven. Thuis staan ze onder veel stres en er wordt gerapporteerd door Psychologen dat sommige zich vernederd voelen wanneer ze ont-vriend worden op Facebook en de schuld krijgen van hun rol in het onderdrukken van de protesten.
Hoewel het politie inmiddels al een aantal maal is gelukt om de demonstranten te verwijderen blijven zij terugkomen.
Maak jouw eigen website met JouwWeb