Start: 28 september 2014. Studenten bezetten de Tamar zone van Hongkong voor het Admiralty Centre en werpen een blokkade op in de stad. Ze komen in conflict met de politie en worden met traangas en pepperspray bestreden. Door de politie wordt er gedreigd met groter geweld als de demonstranten niet stoppen. In een poging het traangas te blokkeren worden er paraplu’s door de demonstranten gebruikt.  Armen worden gelinkt om niet gemakkelijk weg gevoerd te kunnen worden door de politie.
Er wordt folie uitgedeeld om huid en apparaten te beschermen, er worden duikbrillen en maskers gedragen voor het geval dat. Social media is de bron voor informatie over de demonstratie en alles wordt vastgelegd via telefoon, meer mensen horen van de demonstraties en worden opgeroepen om zich aan te sluiten.  Ondanks clashes met de politie blijven mensen komen, wel op een veilige afstand. Als er geen direct contact is met de politie worden ze in eerste instantie met rust gelaten. Het aantal loopt op tot 30.000 mensen (1) , inmiddels zijn de grootste doorgangswegen geblokkeerd.

Het idee van de demonstranten

In Hongkong zijn vaker protesten tegen besluiten vanuit de overheid, dit wordt door de bevolking in Hongkong gebruikt als manier om hun mening te geven over de politiek. Er is in Hongkong vrijheid van meningsuiting en het recht tot protest en hier wordt dan ook gebruik van gemaakt als dit nodig wordt geacht. Hongkong heeft op dit moment nog niet een direct gekozen regering, maar dit is wel wat de studenten op dit moment eisen.(2) Ze willen politieke hervormingen en eisen democratische verkiezingen volgens internationale standaard.

 

Het huidige conflict?

In Hongkong is nu zo’n twee maanden een protestactie bezig tegen wetgeving vanuit China, die China in staat stelt om te bepalen wie zich verkiesbaar mogen stellen bij verkiezingen. De demonstratie die  Occupy wordt genoemd had al aangegeven demonstraties te gaan organiseren tegen dit besluit, maar vervroegde de protesten toen studenten in woede een overheidsgebouw van buiten bezetten.
De studenten willen democratie, zij keren zich tegen het communisme, niet tegen de regering.  Daarom wordt de occupy een protest van burgerlijke ongehoorzaamheid zonder geweld.

 

De reactie van de overheid

De manier waarop de politie hier tegen optrad, door middel van het gebruik van traangas, zorgde voor onwil bij de bevolking en zorgde dat er op meerdere plaatsen protesten uitbraken (Causeway Bay, Mong Kok en Canton Road). Veel van de demonstranten eisen nu het aftreden van de politiek leider CY Leung, omdat ze het niet eens zijn met de manier waarop hij met de situatie omging. China heeft al aangegeven dat ze achter Leung en zijn administratie staan en hem zullen steunen.
CY Leung en zijn collega's weigeren de demonstranten serieus te nemen en willen maar weinig met ze praten. Er worden geen concessies gedaan, wat eveneens weer een rede vormt voor de demonstranten om zijn aftreden te eisen.

 

Huidige politiek in Hongkong

Hongkong is op dit moment een “speciale administratieve regio” van de Volksrepubliek China. Deze protesten zijn voor China zeer ongewenst en China zal zoals eerder al gezegd de huidige regering blijven steunen, dit zal naar alle waarschijnlijk komen omdat ze bang zijn dat er na Hongkong meerdere regio’s zullen volgen die meer vrijheid eisen.(3)

Ongeveer rond de vijftigste dag van de occupy werd duidelijk dat China een blokkade voor studenten uit Hongkong heeft opgelegd. Er is een black list van studenten die het land niet in mogen vliegen.(4) Dit heeft te maken met het feit dat ook de Chinese regering niet wil praten met de studenten. Toch is hier de occupy beweging nu het meeste op gericht.